Hallo iedereen,

Wat gaat de tijd ongelofelijk hard. Vandaag begint alweer mijn 8ste week in Indonesië.
Gelukkig heb ik het erg naar mijn zin en (nog) geen heimwee gehad. Natuurlijk had ik ook graag met Koningsdag en verjaardagen in Nederland willen zijn, maar ik krijg er een unieke ervaring voor terug.

Morgen ben ik alweer twee weken op Sulawesi. De eerste dagen waren erg zwaar voor mij. Ik kon mijn draai niet vinden in het weeshuis en overwoog om weer terug te gaan naar Bali. Ik besefte dat dit een ongelofelijk moeilijk project zou worden en ik kon maar niet wennen aan de cultuurverschillen. Bovendien zijn de kinderen ook al aan het puberen. Ze zijn vaak op hunzelf en hebben niet altijd zin meer om te knutselen, etc. Nadat ik heb besloten om toch door te zetten, was ik heel blij met mijn beslissing. Ik heb het nu enorm naar mijn zin en kan het goed vinden met iedereen in het weeshuis.

Ook heb ik al verschillende dingen gezien. De provincie Tana Toraja heeft een heel ander cultuur dan de rest van Sulawesi. Zo zijn ze hier een beetje in de tijd blijven hangen. Ook heerst hier de dodencultuur. Ze leven dus voor de dood. De buffel is hier een heilig dier en kunnen wel 20.000 euro kosten. Zo ben ik naar een buffel- & varkensmarkt in Bolu geweest. Dit vond ik erg om aan te zien. De buffels worden natuurlijk goed behandeld, maar je ziet levende varkens in zakken voor je neus en het slachten gebeurd ook niet vredelievend. Ook ben ik naar een grot geweest in het plaatsje Londa. Hier worden families begraven. Zo liep ik door donkere grotten en zag ik mensenskeletten en mummies. Verder ben ik naar een 'housewarming' geweest. Dit ging om een traditionele huis uit Toraja. De bazin van het weeshuis is ook erg gastvrij en heeft mij haar woonplaats Makale vol trots laten zien. Vandaag ben ik naar een zwembad geweest met de kinderen. Al om 7 uur 's ochtends stonden ze te popelen, te springen en te vragen wanneer we nou zouden zwemmen.

Mijn bazin heeft kunnen regelen dat we volgende week naar een traditionele bruiloft en begrafenis gaan. Ze proberen het mij allemaal naar mijn in te maken, heel lief. Voor de rest wil ik nog pannenkoeken en patat met hamburgers maken met de kinderen en ze meenemen naar een karaokebar (zingen doen ze de hele dag door). Zondag gaan we de hoogste berg van Toraja beklimmen met een prachtig uitzicht. Ik ben daar erg benieuwd naar (ook of ik überhaupt de top haal).

Voor degenen die zich afvragen of ik al Bahasa Indonesia spreek.. Op Bali ging het heel goed met het spreken en begrijpen, maar hier in Toraja zit ik zover in de binnenlanden. Ze hebben hier een eigen taal en kunnen ook haast geen Bahasa.

Ik hoop dat ik jullie weer snel op de hoogte kan brengen!